Middelburg

Sinds 2006  heeft de politiek in Den Haag besloten dat ziekenhuizen winst moeten maken. Marktwerking en privatisering zouden veel efficiënter zijn maar wat we in de praktijk gezien hebben is dat de administratieve lasten enorm zijn toegenomen.

ADRZ Vlissingen zit sinds de fusie met Goes in de financiële problemen. Ondertussen verdient de top van het bestuur ruim boven de Balkenendenorm en wordt er bezuinigd op personeel waardoor de werkdruk toeneemt. Daarnaast heeft het ADRZ via allerlei constructies de winstgevende behandelingen juist verplaatst naar bijvoorbeeld de Victoriakliniek in Zierikzee. Zo krijg je een vertekend beeld van de financiële positie van ADRZ.

Dat accountants en banken voorstellen dat ziekenhuizen keuzes moeten maken en de dure zorg (met name de spoedeisende hulp) niet overal meer geboden moet worden is misschien te verdedigen vanuit hun financiële invalshoek. Maar zij gaan dan wel volledig voorbij aan de maatschappelijke kant van het verhaal, uiteindelijk gaat het om mensen die ziek worden en met spoed behandeld moeten worden. Niet voor niets is de slogan voor het alarmnummer 112: als elke seconde telt.

Vooral voor Zeeland is de afstand een belangrijk criterium, we hebben hier immers maar één snelweg die erg gevoelig is voor verkeershinder. Als er een ongeluk op de A58 is, dan kan een ambulance geen kant op. Ditzelfde geldt voor de andere verkeersader, de N57. Daarnaast komt dat Zeeland een erg uitgestrekt gebied is, aanrijtijden van ambulances worden vooral in de zomermaanden, als er veel toeristen zijn, niet gehaald. Dat betekent dus dat patiënten met bijvoorbeeld een hersenbloeding, hartinfarct of complicaties bij een bevalling een risico lopen om niet op tijd bij het ziekenhuis te zijn.

Dat een volwaardig ziekenhuis met spoedeisende hulp op Walcheren extra geld zal kosten is een feit, maar de enige vraag die de SP dan stelt; hoeveel is een mensenleven ons waard?