Middelburg

De Kleverskerkseweg was absoluut niet onze favoriete locatie, maar door de patstelling waarin de gemeenteraad zich op dat moment begaf was er geen andere uitweg mogelijk. Indien er geen meerderheid zou zijn voor de Kleverskerkseweg was het plan om een coffeeshop te vestigen in Middelburg welllicht voorgoed van tafel geveegd. De SP heeft een ander beeld van het faciliteren van een coffeeshop dan wegmoffelen op een industrieterrein waar de sociale controle nihil is, de politie niet snel aanwezig kan zijn en legio's schoolkinderen elke dag passeren.

Wij zien een coffeeshop anders, een plaats waar gebruikers van wiet en hasj de gelegenheid hebben om deze aan te schaffen waarbij zij zo min mogelijk risico lopen om vergiftigde stoffen te inhaleren en er voldoende mogelijkheden zijn om eventueel probleemgebruik te bespreken.

Samen met een andere linkse partij willen we graag dat het beheer van deze coffeeshop valt onder een stichting. Zo kan de winst die een coffeeshop maakt de hele bevolking ten goede komen. Ook willen we die inkomsten dan voor een groot gedeelte gebruiken voor meer voorlichting en preventie van drank- en drugsgebruik.

Controle Bijkomend voordeel van een coffeeshop die eigendom is van een stichting is de controle. We kunnen zelf zorgen voor een goede drempel zodat jongeren onder een bepaalde leeftijdsgrens de coffeeshop niet inkomen. Ook kun je, dankzij een goede, lokale registratie, een limiet stellen aan het aantal gram dat iemand meekrijgt in een dag zodat gebruikers niet een gedeelte van hun aangeschafte drugs doorverkopen. Wanneer dit onverhoopt toch gebeurd, of iemand veroorzaakt overlast in of rondom de coffeeshop kan de bezoeker voortaan geweigerd worden.

Ondanks deze randvoorwaarden zijn er nog altijd veel tegenstanders van een coffeeshop in Middelburg. Een veelgehoord tegenargument is dat de werkzame stof THC in de nederwiet veel te hoog is. De softdrugs van toen hebben plaatsgemaakt voor regelrechte "killerdope". Uit landelijk onderzoek van het RIVM blijkt dat gewenning aan een zeer hoge THC-waarde verslavend werkt en de wiet soms vol zit met bestrijdingsmiddelen. Juist door het faciliteren van een niet-commercile coffeeshop kan de gemeente zelf zorgen voor een constante kwaliteitscontrole. Bij elke partij die aangekocht wordt kan het THC-gehalte getoetst worden, is dit te hoog of bevat het product te veel bestrijdingsmiddelen dan kan de stichting besluiten om het niet ter verkoop aan te bieden.

Achterdeurbeleid
Een stap verder is het legaliseren van het zogeheten 'achterdeurbeleid': de aanvoer van gekweekte wiet. Volgens de wet is dit nog steeds strafbaar, maar de SP zou graag willen verkennen wat de mogelijkheden zijn voor een eigen marihuanaplantage. De eerder genoemde kwaliteitscontrole kan dan al tijdens de kweek gehouden worden en door massaproductie kan de wiet vele malen onder de marktprijs worden aangeboden. Zo worden thuiskwekers buitenspel gezet omdat er simpelweg geen winst voor hen te behalen valt. Ter vergelijking; een commercile coffeeshop biedt ongeveer 3000 euro voor een kilo wiet, de productiekosten zijn tussen de 300 en 400 euro.

Een coffeeshop in stichtingsvorm hoeft echter geen winst te maken, terwijl dit voor de commercile variant vaak de enige drijfveer is. Natuurlijk kent ook een coffeeshop in overheidsbezit exploitatiekosten, maar wanneer de verkoopprijs van het product net hoog genoeg is om de stichting levensvatbaar te houden kan deze behoorlijk onder de huidige marktprijs van 7 8 euro per gram zitten. Het gevolg is een keldering van de marktprijzen; thuiskwekers en straatdealers houden ermee op omdat ze geen winst meer kunnen maken.

Overlast
Een ander heikel punt wat vaak ter sprake komt in de discussie over coffeeshops is de overlast. En laten we eerlijk zijn, de overlast was enorm bij de vorige Middelburgse coffeeshops. Er was een flinke toename van het autoverkeer en wildparkeren, (jeugdige) hangjongeren die de shop niet in mochten/konden & geuroverlast door het gebruik van de drugs. De laatste is natuurlijk makkelijk te voorkomen door extra afzuiging maar de overige overlast is hardnekkiger.

Het was dan ook terecht dat de omliggende bewoners van de toenmalige coffeeshops gebruik maakten van de inspraakmogelijkheid om bezwaar aan te tekenen. In de afgelopen jaren waarin er geen coffeeshop was in Middelburg zagen wij ook dat de leefbaarheid van de St. Jansstraat toenam. Kinderen durfden weer buiten spelen, geen auto's met ronkende motor op de stoep en er was geen illegale doorverkoop op de Vismarkt.

Hoewel wij de nadelige effecten van de toenmalige coffeeshops erkennen, vindt de SP niet dat een coffeeshop dan maar verboden moet worden, dat zou wel erg kort door de bocht zijn. Vergelijk het met het veiligheidsprobleem, de roep om meer veiligheidscamera's is symptoombestrijding en zorgt enkel voor verplaatsing van de problemen. Toch kan de (verwachte) overlast niet genegeerd worden.

Jongeren die in de buurt van de coffeeshop rondhangen omdat zij vanwege hun leeftijd geen toegang hebben, doen dat vaak met een reden. Zij vragen bezoekers om ook voor hen een hoeveelheid drugs mee te nemen uit de coffeeshop. Maar wanneer er slechts een kleine hoeveelheid per dag gekocht worden, zullen er weinig mensen zijn die een gedeelte van hun zojuist aangeschafte drugs willen doorverkopen aan jongeren, mede doordat er bij doorverkoop direct een toegangsverbod volgt.

In het geval van de coffeeshop Sixty-Two was er wel een tweede reden dat zoveel bezoekers van de coffeeshop op de Vismarkt of daaromheen hun drugs gebruikten. Door de sluiting van de overige 2 coffeeshops was de klantenkring zo enorm gegroeid dat er binnen geen zitplaatsen meer beschikbaar waren. 20 minuten wachten totdat je aan de balie iets kon kopen was eerder regel dan uitzondering, met name in het hoogseizoen. Het is in dit licht dan wellicht ook verstandig om niet n centraal punt te realiseren dat voorziet in de verkoop van softdrugs, maar twee of drie coffeeshops verspreid over de stad. Natuurlijk wel op voorwaarde dat deze coffeeshops genoeg faciliteiten bieden aan haar bezoekers, voor een afhaalloket is in onze visie geen ruimte.

Al zo lang Middelburg coffeeshops kent waren deze altijd geplaatst in dwarsstraten of achterwegjes. Fatsoenlijke parkeerplaatsen waren niet of nauwelijks aanwezig. De overlast van wachtende en optrekkende auto's gepaard met luidruchtige muziek was dan ook een bekend fenomeen. Hierin zijn 2 simpele oplossingen mogelijk. Een coffeeshop aan een doorgaande weg met voldoende parkeermogelijkheid, eventueel met een McHigh doorrij mogelijkheid ( gebaseerd op McDonald's bekende McDrive) f een coffeeshop realiseren in een gebied waar autoverkeer simpelweg niet mogelijk is.

De SP pleit al jaren voor het ontwikkelen van een autoluwe binnenstad, waar parkeren voor bezoekers nog enkel mogelijk is aan de randen van de stad. Vanuit de ruime parkeergarages kan de coffeeshop-ganger zijn zoektocht naar wiet per voet voltooien.

Ondanks dat de bewoners van de binnenstad uit vrees voor de eerder vermeldde overlast (terecht) bezwaar aantekenen tegen de vestiging van een coffeeshop, denkt de SP dat met onze voorgestelde opzet een coffeeshop tussen de vele caf's kan zorgen voor een goede faciliteit waar de gebruiker tevreden mee is en de bewoner geen last van heeft. Op deze manier kan een gemeente zorgen dat de inwoners die gebruik willen maken van een coffeeshop daar de mogelijkheid voor hebben en tegelijkertijd toch haar maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen.