Middelburg

Afgelopen maanden wordt de SP-hulpdienst overspoeld met noodkreten van mensen die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen.

Mensen die al drie jaar leven op een bestaansminimum. Mensen die door traag reageren van schuldhulpverleners, gemeente of UWV de lopende rekeningen niet meer kunnen betalen. Of mensen die de hypotheeklasten niet meer op kunnen brengen doordat ze failliet zijn geraakt en nu aangewezen zijn op de hulp van de voedselbank.

Schroom en frustratie

Afhankelijk zijn van een voedselpakket is een laatste strohalm, maar het is voor een rijk land als Nederland een schande dat de voedselbanken noodzakelijk zijn. De volwassenen die we tijdens ons bezoek spraken moeten soms heel wat schroom en woede overwinnen om vrijuit over hun situatie te praten. Keer op keer moeten ze namelijk aan hulpverlenende instanties en de zoveelste klantmanager of trajectbegeleider bij Orionis uitleggen waar ze tegen aan lopen.

Als u als lezer denkt: “Logisch, je vraagt om hulp omdat je niet meer in je eigen levensonderhoud kunt voorzien, dan moet je met de billen bloot”, probeer u dan eens te verplaatsen in de situatie van de mensen wij vanochtend tijdens ons bezoek aan de voedselbank spraken.

“Nooit gedacht dat ik hier zou belanden”

We noemen de man op zijn verzoek Bert omdat hij liever anoniem blijft. “Ik was werkzaam in de bouw. Door de crisis werd mijn contract niet verlengd. Ik kon mijn hypotheek niet meer betalen. Het huis staat te koop, maar de kopers staan niet in de rij. De prijs is dus al naar beneden gegaan, dat verlies moet ik maar nemen. De rekeningen stapelden zich op, de broekriem is al 10 keer aangehaald, de auto de deur uit gedaan, minstens 70 sollicitatiebrieven geschreven, maar geen enkele uitnodiging gehad.

Bij Orionis krijg ik de ene klantmanager na de andere. Ze knikken je begrijpend toe, maar vragen me vervolgens om voor de zoveelste keer mijn dossier nog eens toe te lichten. Dan zakt de moed me in de schoenen, ze helpen me daar namelijk ook niet aan een betaalde baan. Inmiddels ben ik aangewezen op de voedselbank, ik had nooit gedacht dat ik hier van afhankelijk zou worden.”

In lange rijen onder de blote hemel

We spreken chronisch zieken en moeders die met hun jonge kinderen een half uur buiten in de kou staan voor ze naar binnen kunnen. Ze vertellen: “Sommige mensen staan al om 8.00 uur voor de deur, terwijl de deur pas om 8.45 uur opengaat. Op elk moment van de ochtend staat er een lange rij, in weer en wind. Een aanblik die nog het meeste lijkt op de voedselverstrekking in Oost-Europese landen ten tijde van het communisme.”

Vandaag is het windstil en regent het niet, toch zijn we, ondanks winterjas en spijkerbroek, bij binnenkomst helemaal verkleumd. Drie klanten die we tijdens het half uur wachten spreken, vertellen ons dat ze fysiek eigenlijk helemaal niet zo lang kunnen staan. “Sommige mensen nemen zelfs een stoel mee, maar dan moet je al het geluk hebben dat je iemand in je omgeving kent die een auto heeft en je kan brengen.”

2 euro niet op te brengen

En binnen begint het wachten in de rij opnieuw. Want alle producten worden stuk voor stuk aangeboden. Geen vooraf ingepakte pakketten, maar hier een pot appelmoes en bij de volgende tafel een pak rijst. Gelukkig is er ook een mogelijkheid om iemand te machtigen als je zelf je pakket niet kunt ophalen. Zo spreken we een medewerkster van Zorgstroom die voor een zwangere klant van de voedselbank, die in Vlissingen woont, het pakket ophaalt. En voor wie er niet op de fiets kan rijdt er vanuit Vlissingen een auto. Maar dat kost 2 euro per week en dat bedrag is voor veel mensen niet eens op te brengen. “Mensen die dit niet zelf meemaken kunnen zo hard over ons oordelen, maar die begrijpen niet dat elk dubbeltje al 10 keer is omgedraaid.”

De voedselbank is voor veel mensen het laatste redmiddel om te kunnen overleven, daarom moet er speciale aandacht zijn voor de omstandigheden waarin mensen hun pakket kunnen ophalen. Maar tegelijkertijd moeten we er alles aan doen om deze onwaardige afhankelijkheid zo snel mogelijk overbodig maken, daarbij is alle hulp welkom!