Middelburg

In deze tijd van bezuinigingen en geldgebrek bij de gemeente lopen wij als SP-fractie regelmatig tegen lastige dilemma’s aan. Tijdens de laatste raadsvergadering stuitten we op een dilemma dat de komende jaren een grote rol zal spelen. De gemeente moet volgend jaar met een derde minder van haar eigen vermogen rondkomen! Aan bezuinigingen valt niet te ontkomen omdat de gemeente altijd een sluitende begroting moet hebben. De vraag is dus waar geef je het geld aan uit?

Het dilemma draait om een uitgave van 395.000 euro voor de vervanging van de Noordpoortbrug die toegang geeft tot het stadscentrum. Er is geld voor gereserveerd, maar als je krap bij kas zit ga je tien keer nadenken of dat geld nu uitgegeven moet worden of nog even kan wachten. Voor bijna 4 ton kun je belangrijke dingen doen. Als je weet dat er bezuinigd wordt op zorg, kunst, cultuur en groenonderhoud dan moet je een zorgvuldige afweging maken.

Ons stadscentrum is omringd door de Veste en bestaat voor het grootste deel uit smalle straten die niet berekend zijn op veel vrachtverkeer. Ga je de slechte brug afsluiten voor zwaar verkeer dan weet je dat het ergens anders drukker wordt. Kan je beter centreren of juist verdelen? Is het toch zo langzamerhand niet tijd om ons idee uit te voeren van een distributiecentrum buiten de stad vanwaar bevoorrading in de binnenstad gedaan kan worden met kleine elektrische vrachtauto's?

Maar wie gaat dat betalen in deze crisis? En hoe doe je dat bijvoorbeeld met grote toneeldecors die naar de Schouwburg moeten worden vervoerd? Gooi je de Veste ter plekke dicht zodat je geen brugonderhoud meer hebt? Of kom je dan met de doorstroming en bemaling in de knoei? Het zijn zomaar vragen die voorbij komen en laten zien hoe ingewikkeld politieke besluitvorming is.

Hetzelfde geldt voor de keus voor één van de scenario's voor theaterprogramma's. Wil je bijzonder theater dat vaak meer subsidie nodig heeft omdat er minder publiek komt of zeg je, we kiezen voor minder subsidie en gaan voor commercieel theater. Onze fractie wil geen commerciële eenheidsworst, dat zie je toch al op TV, wij willen theater dat aan het denken zet, vernieuwend is en toegevoegde waarde heeft boven de TV, maar daar hangt wel een prijskaartje aan. Zijn we bereid om dat te betalen als dat betekent dat we minder geld hebben voor de al die andere zaken waar we als gemeente over gaan? Hebben we alternatieven? Gaan we voor kwaliteit, uitstraling, een mooie groene omgeving, voor veiligheid door inzet van handhavers, voor wegenonderhoud zodat we niet door de brug zakken?

Het antwoord is sowieso dat we gaan voor soberheid. Niet leuk maar wel noodzakelijk gezien de barre economische situatie waarin de gemeente zich bevindt.

Soberheid vragen we van onze collega- raadsleden als het gaat om hun eigen budget (om de vier jaar een nieuwe Ipad, raadsvergoedingen, cursussen en etentjes). Soberheid vragen we van onze wethouders (hebben we 5 voltijds-wethouders nodig?). Soberheid en doelmatigheid vragen we van zorginstellingen (die hoge beloning en grote managementlaag maken de zorg niet beter, we gaan eisen stellen waar publiek geld aan uit gegeven wordt, pak verspilling aan maar ga niet bezuinigen op incontinentiemateriaal als dat de waardigheid van cliënten aantast etc.). Creativiteit vragen we van inwoners die een beroep doen op de gemeente: zijn er slimmere, goedkopere oplossingen zonder dat de menselijke waardigheid in het gedrang komt?

Deze tijd vraagt om alternatieven en extra goede financiële onderbouwing. Daarbij zijn menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit onze leidraad.