Middelburg

Betaalbare en kwalitatief goede huisvesting is een van de basisvoorzieningen in Nederland. Toch wonen steeds meer mensen te duur, of in een verouderde woning die wegens gebrek aan financiële middelen bij de woningcorporatie niet opgeknapt kan worden.

De nieuwe woningwet moet ertoe bijdragen dat woningcorporaties zich honderd procent gaan concentreren op hun kerntaak: het realiseren van betaalbare woningen voor mensen met een laag inkomen.

Een belangrijke verbetering in de nieuwe woningwet  is dat gemeenten en huurders (vaak via de huurdersvereniging) meer sturend op kunnen treden. In Middelburg is de huurdersvereniging nauw betrokken geweest bij de totstandkoming van de prestatieafspraken tussen de gemeente en woningcorporatie Woongoed.

Een goede zaak, want daarmee krijgen huurders een stem. Helaas is de verhuurderheffing nog steeds niet van de baan, waardoor Woongoed ook deze zomer zich, zo zegt zij zelf, genoodzaakt zag een groot deel van de huurders wederom te confronteren met een huurverhoging.

De nieuwe woningwet mag dan wel heldere regels voor sociale huisvesting bieden, maar zolang woningcorporaties blijven zeggen onvoldoende geld te hebben voor hun kerntaak, zal de sociale huisvesting onder druk blijven staan. Ook in Middelburg is het vrijwel onmogelijk om nog binnen je budget te verhuizen of te starten op de woningmarkt. Met 25 procent huurders die onder de armoedegrens leeft als gevolg.

We moeten ons dus niet al te rijk rekenen met de nieuwe woningwet. De vraag naar goedkopere huisvesting wordt steeds groter, het aanbod steeds kleiner. Ouderen die kleiner willen gaan wonen, jongeren met een jeugdloon, vluchtelingen met een verblijfsstatus, gezinnen wiens inkomen door de crisis of werkloosheid achteruit is gegaan. Zij zijn allemaal op zoek naar een voor hen betaalbare, goede woning. Wij zijn er dan ook groot voorstander van om geen dure projectontwikkelaars meer te spekken maar zelf als gemeente sociale woningbouw te ontwikkelen.

Deze column verscheen op 8 september in De Faam