Middelburg

Donderdag 10 oktober organiseerde de Raad van Kerken een thema-avond over armoede. Hiervoor waren als sprekers de Middelburgse wethouder Chris Simons (VVD) en Edwin Geerse, medewerker van het Leger des Heils uitgenodigd.

Simons maakte met zijn uitleg meteen duidelijk dat de neo-liberale koers nu ook in Middelburg is ingezet.

De inmiddels bekende holle kreten werden aangehaald: “De overheid zorgt niet meer voor, maar zorgt dat”, “We moeten een omslag maken naar: ieder mens heeft talenten” en “De overheid speelt geen rol in de civil society, het is aan burgers om te participeren”.

Hij gaf toe dat er een groeiend aantal werkende armen ontstaat en dat armoede meer is dan het financiële plaatje, omdat dit ook sociale uitsluiting teweeg brengt. Maar vervolgde met de opmerking: “We doen nadrukkelijk niets, zodat we geen verwachtingen scheppen”. Hoe verhoudt deze opmerking zich met de eerdere opmerking van Simons dat “De gemeente dicht bij de burger staat en het daarom logisch was dat er meer taken vanuit het rijk naar de gemeente komen”?

In het plaatje van Simons past het dat burgers de gaten gaan opvullen die de overheid laat ontstaan, stichting Leergeld en de voedselbanken zijn volgens hem mooie initiatieven, kerken en charitas zullen een grote rol moeten gaan spelen.

Geerse beschreef als organisatorisch medewerker van het Leger des Heils de zorgwekkende toename van het aantal gezinnen in (langdurige) armoede en het ontstaan van nieuwe armen. Deze laatste bestaan meer en meer uit chronisch zieken, mensen met psychische problemen, gezinnen en jongeren die op straat belanden door huisuitzetting. Maar ook mensen met een minimum inkomen die getroffen worden door stijgende kosten in het levensonderhoud en bijvoorbeeld een dalende AOW.

Hij waarschuwde dat het iedereen kan overkomen (jong en oud, middeninkomens en rijken) en dat armoede de samenleving ondermijnt. “We hebben zo´n welvarend land en dan zien we zoveel schrijnende zaken.” Hij constateerde dat uit onderzoek bleek dat Zeeuwen vinden dat het huidige kabinet veel te weinig doet om armoede aan te pakken.

Vervolgens was er gelegenheid tot het stellen van vragen. De vraag wat de wethouder verwachtte van kerkelijke instanties werd gesteld. Die zag Simons vooral op het gebied van preventie door budgethulp voor mensen die terugvallen van WW naar WWB. Daarnaast zag hij een taak in de signalering want zonder signalering kan de overheid niets doen.

Aangezien dit geen politieke bijeenkomst was en het publiek in de zaal bestond uit mensen die actief zijn voor kerkgenootschappen waarbinnen liefdadigheid als een grote christelijke deugd wordt gezien, ging men al snel in op de praktische invulling. Wel werd gevraagd of het realistisch was om zoveel te vragen van de burger, die ook al meer mantelzorg op z´n nek krijgt en tegelijkertijd vaak in een gezin met twee banen leeft. Volgens de wethouder waren er genoeg gepensioneerden die graag vrijwilligerswerk wilden doen.

Met name de laatste vragensteller uit de zaal sloeg de spijker op de kop: “Moeten wij niet eerst grondig nadenken of we ons als kerken wel voor het karretje van de overheid willen laten spannen, want het is nog altijd een politieke keuze om mensen zo weinig te (laten) betalen in loondienst, bijvoorbeeld als alphahulp of uitzendkracht of uitkering, dat men niet fatsoenlijk rond kan komen”.*

*Een alleenstaande in de bijstand krijgt ± € 600,- p.m. om van te leven. Een totaal overzicht van de bedragen in de bijstand staat op deze website