Middelburg

Het lijkt zover weg, Japan, het land van de rijzende zon. Velen van ons zijn daar nooit geweest en kennen het land van de televisie, de geschiedenisles en de sushibar. En dan nu andere beelden. Beelden van totale verwoesting, wassend water en onvoorstelbaar leed. De tsunami heeft grote delen van dorpen in het noordoosten van Japan tot op het bot vernietigd.
Wie niet kon vluchten, heeft het vaak niet overleefd. Mensen zijn nu wanhopig op zoek naar familie of vrienden. De hulpverlening tracht op allerlei manieren, maar zeer goed gecordineerd, iedereen te helpen.

En de wereld kijkt mee, via CNN, Al Jazeera en BBC World. En dus ook wij. Aanschouwend, van een afstand, zonder de kou en het water te voelen, zonder de geur van destructie. Kou en geur zijn onzichtbaar. Net zo onzichtbaar als het radioactieve gevaar dat dreigt vrij te komen als zich binnen een van de kerncentrales een meltdown voordoet. Technische tekeningen laten zien wat er dan gebeurt: radioactieve splijtstaven kunnen niet voldoende gekoeld worden en de hitte stijgt dan zo dat de staven door de betonnen bescherming heen smelten. Radioactiviteit komt dan vrij.

Na de aardbeving hebben technici de kerncentrales meteen stilgelegd. En dat betekent dus geen warmte en geen gesmolten betonnen bescherming. Tenminste dat was de bedoeling. Helaas komt er dan nog steeds hitte vrij die nog steeds gekoeld moet worden. Met koelwater. En dat werkte en werkt moeizaam. We weten nog niet hoe het afloopt. Tweehonderdduizend mensen zijn al gevacueerd. Weg van huis en haard en hopend dat ze ooit kunnen terugkeren.
Maar ja, dat is ver weg. Hier hebben we geen aardbevingen geen tsunamis. Dus het zal wel veilig zijn hier. Maar dat laatste dachten ze in Japan ook. De kerncentrales zijn zo geavanceerd. Kan niks mis gaan. Dat hadden ze zo berekend. Maar hadden ze rekening gehouden met de onberekenbare factoren? De onvoorspelbaarheid van natuurgeweld, de onvoorspelbaarheid van de mens en de onvoorspelbaarheid van de radioactiviteit zelf?

En wat doen wij? Wij bouwen er weer een kerncentrale bij. En denken dat wij het ook allemaal goed hebben berekend. En het afval, tjamisschien in een kuil of iets dergelijks. Duurt wel even voor de radioactiviteit verdwenen is. Maar goed, wie dan leeft wie dan zorgt.

Nee, de natuur en de mens zijn niet te berekenen. Hoe graag we dat ook zouden willen. De mens maakt fouten. Grote en kleine Maar laten we die ene voorkomen. Die van de kernenergie!!