Middelburg

Het is alweer zeven maanden geleden dat ik samen met de Tweede Kamerleden Hugo Polderman en Emile Roemer van de SP op werkbezoek was in Perkpolder.

Daar hebben de provincie en de gemeente Hulst allerlei wilde plannen ontwikkeld met een ondergelopen polder waarop terpen met sjieke huizen voor wie het kanbetalen, een golfbaan (alweer een!) plus een jachthaven met 500 ligplaatsen. De mensen in de buurt waren helemaal niet gelukkig met die plannen en hadden ons uitgenodigd.

Ze hadden een veiligheidsrapport van Rijkswaterstaat waaruit bleek dat een jachthaven vlakbij de vaargeul riskant is, zeker omdat daar steeds grotere mammoetschepen varen.

Het rapport stelde dat als een gebied meer dan 20 ‘strafpunten’ scoort, een jachthaven zonder meer moet worden afgewezen, bij 10 tot 20 punten geldt ‘afwijzen tenzij door maatregelen de negatieve effecten verminderd kunnen worden’. En laat nou Perkpolder
toevallig 19 punten scoren… Dus op het nippertje zou het kunnen.

Voor Hugo was dat aanleiding om de staatssecretaris te confronteren met de dreigende situatie. Volgens hem is het vragen om ongelukken als je hier een jachthaven aanlegt, zeker nu de vaargeul verder wordt verdiept en de containerschepen nog groter en dus moeilijker bestuurbaar worden.

Volgens hem moet er gekozen worden: geen verdieping of geen jachthaven. Maar de staatssecretaris weigerde een nieuw onderzoek.

En nu lees ik in de krant dat Guido van Rooy, de voorzitter van het Loodswezen Scheldemond begin mei precies hetzelfde zei als Hugo. Op een tripje met o.a. Karla Peijs overde rivier, zei hij: “Waar moeten al die jachtjes heen op een mooie zaterdag? Ik geef je op een briefje: er gaat daar een keer een jacht overvaren worden.”

Maar Karla gaf geen krimp en probeerde in te spelen op het sentiment van de Zeeuwen toen ze reageerde:“De Westerschelde is niet alleen van Antwerpen. Er moet ook recreatie op mogelijk zijn.” Dat klinkt heel stoer, maar ze weet heel goed dat die jachthaven alleen maar rendabel kan worden als heel veel rijke Antwerpse havenbaronnen er hun jacht gaan neerleggen.

Kortom, Hugo had gelijk toen hij zei: “Ik vind dit onbegrijpelijk. Veiligheid moet voor alles gaan.” Maar de mevrouw die zo nodig hoofd moet zijn van de veiligheidsregio Zeeland, blijkt blind en doof voor de risico’s, zelfs als een deskundige als het hoofd van het Loodswezen haar er mee confronteert.

Kees Slager