Middelburg

Er bestaat voor een bestuurder geen groter nachtmerrie dan dat zijn (of haar) gemeente of provincie niet meer groeit. Ik moest er aan denken toen ik in de krant de reactie las van gedeputeerde Van Waveren op het feit dat Zeeland in 2007 bijna niet groeide. Niet alleen het aantal inwoners van Zeeuws-Vlaanderen daalde, maar ook Schouwen-Duiveland en Walcheren krompen. De hele provincie kreeg er nog 94 inwoners bij.

Dat betekende: alle seinen op rood in de Abdij. Er moet meteen geld uitgetrokken worden om veel meer mensen van elders naar Zeeland te trekken. De imagocampagne van een paar jaar ge-leden mag dan een faliekante misluk-king zijn geworden, we gaan het opnieuw proberen!

Een idioot idee, want waar moeten we de mensen vandaan halen? Ook in Friesland en Limburg is dezelfde trend zichtbaar als in Zeeland.

En al groeit de Randstad nu nog wel, elke planoloog weet dat over tien jaar de bevolking van heel Nederland zijn top heeft bereikt en daarna hooguit zal stabiliseren, maar waarschijnlijk gaat dalen. Dan begint immers ‘het grote sterven’ van de babyboomers. En niemand verwacht de terugkeer van de grote gezinnen om dat te compenseren.

We kunnen ons dus maar beter de illusie besparen dat Zeeland hordes mensen van elders kan lokken. Laten we ons instellen op een periode van krimp.

Wat er zo erg aan krimp zou zijn heb ik nooit begrepen. Ik zie vooral de voordelen. We hoeven geen stukken natuur of landbouwgrond meer op te offeren voor nog meer saaie nieuw-bouwwijken, de huizenprijzen zullen gaan dalen en geen groei betekent ook dat er geen foeilelijke industrie- en bedrijventerreinen meer aangelegd hoeven te worden om de werkgelegenheid op peil te houden. En zo zijn er nog wel wat voordelen, zeker voor ons Zeeuwse landschap.

Tot mijn genoegen blijkt het Ruimtelijk Planbureau het met mij eens te zijn. In een net verschenen rapport lees ik: ‘Velen zullen dit krimpscenario economisch onaantrekkelijk vinden, maar in ruimtelijk opzicht is het een ontspannen toekomst. Grond en vastgoed-prijzen blijven relatief laag en de keuze voor burgers wordt groter; kwaliteit wordt belangrijker bij woonplaats- en vestigingsplaatsbeslissingen. Omdat de economie en de inkomens blijven groeien, ligt zo’n kwaliteitsverbetering ook binnen bereik’

En niet alleen de planologen, maar ook de Zeeuwen denken er zo over. Niet minder dan 72% van de mensen die reageerden op de stelling in de PZC (‘Zeeland heeft meer inwoners nodig’) was het daar niet mee eens.

Kortom: Leve de krimp!

Kees Slager